Wim, chauffeur zorgvervoer

Wim werkte bijna 30 jaar als teammanager bij een zorgverzekering, alvorens hij in 2015 op het idee kwam om het roer om te gooien. “Eigenlijk was ik wel klaar met de hectiek van het kantoorleven. Mijn buurman, zelf chauffeur, spoorde me aan om te solliciteren bij Connexxion. Er volgde een gesprek en vervolgens een opleiding van in totaal een maand of vier. Al vrij snel in de opleiding kan de taxipas worden aangevraagd en vanaf dat moment is het een leer-werktraject.

Als blijkt dat je het werk voldoende beheerst, dan mag je ‘los’. Een hele omslag, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het is een wereld van verschil met je dagen op kantoor slijten.”

Vanuit de vestiging in Zeist rijden de taxichauffeurs in opdracht van Reinaerde, een Utrechtse zorgorganisatie. Maar liefst een kleine 1000 cliënten bij Reinaerde maken gebruik van het georganiseerde vervoer van en naar kinderdagcentra en dagbesteding op 75 locaties. De cliënten zijn kinderen en volwassenen met een ontwikkelingsachterstand, verstandelijke en/of lichamelijke beperking of niet-aangeboren hersenletsel. En dat is een ontzettend fijne groep mensen om te mogen vervoeren, aldus Wim: “Ze zijn enthousiast, dankbaar en heel vaak ontzettend gezellig. Natuurlijk zitten er wel eens passagiers bij die een minder goede dag hebben, maar dan zie ik het juist als uitdaging om ze toch met een lach op hun bestemming af te zetten.”

Naast chauffeur is Wim ook mentor, een aanspreekpunt voor andere chauffeurs. “Het is meer een rol dan een functie, noem het een soort coach. Ik help collega-chauffeurs met eventuele problemen of vraagstukken. Maar anderzijds ben ik ook degene die ze kan en mag aanspreken in het geval er verbeterpunten zijn. Daarin zou ik mezelf streng maar rechtvaardig noemen,” vertelt hij met een glimlach. “Ik hecht veel waarde aan regels en protocollen en zal een chauffeur dan ook aanspreken als hij of zij zich daar niet of niet goed aan houdt. En hoe ik dat doe, verschilt per persoon; de één heeft een spreekwoordelijke schop onder z’n kont nodig, de ander juist een aai over zijn bol.”

Uiteindelijk draait het voor Wim om de mensen die hij vervoert: “Het is als chauffeur ook goed om te beseffen hoeveel positieve invloed je kan hebben. Zo vervoer ik regelmatig een jongen met een autismespectrumstoornis en het syndroom van Gilles de la Tourette. Hij praat niet, maar communiceert vooral in ‘high fives’ die ik maar al te graag met hem uitwissel. Zijn moeder sprak me op een dag aan en zei: ‘ik merk aan mijn zoon dat hij heel blij is met jou als chauffeur’. Dat zijn dingen die me laten inzien hoe dankbaar dit werk is.”